Zaprzeczenie ojcostwa w polskim prawie

Zaprzeczenie ojcostwa to skomplikowany proces prawny, który daje mężczyźnie możliwość zakwestionowania ojcostwa dziecka w przypadku uzasadnionych wątpliwości co do jego biologicznego pochodzenia. Z tej drogi może także skorzystać matka, która dowiedziała się, że dziecko nie jest biologicznym potomkiem jej męża. W polskim systemie prawnym funkcjonuje instytucja domniemania ojcostwa męża matki, która zakłada, że dziecko urodzone w trakcie małżeństwa lub przed upływem trzystu dni od jego ustania lub unieważnienia – pochodzi od męża matki. Takie domniemanie może zostać jednak obalone tylko na skutek wniesienia powództwa o zaprzeczenie ojcostwa. Powództwo to powinna wytoczyć mężowi (lub byłemu mężowi) matka w terminie nie dłuższym niż rok od dnia, w którym dowiedziała się, że dziecko nie pochodzi od niego, z zastrzeżeniem, że nie może to nastąpić po osiągnięciu przez dziecko pełnoletności.

W sprawach o zaprzeczenie ojcostwa kluczową rolę odgrywa dobro dziecka, które musi być na pierwszym miejscu, niezależnie od emocjonalnych i rodzinnych komplikacji. Często sąd jest w stanie wydać rozstrzygnięcie na podstawie zeznań świadków, takich jak matka, domniemany ojciec, czy też faktyczny ojciec dziecka. Niemniej jednak, w sytuacjach, gdy istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do wiarygodności tych zeznań lub innych okoliczności sprawy, sąd, reprezentant małoletniego, prokurator lub strona w sprawie może zlecić przeprowadzenie dodatkowych dowodów, w tym badań genetycznych w postaci testów DNA.

Dzięki ogromnemu zaangażowaniu Pani Mecenas Natalii Żaczek-Jercha, w kolejnej sprawie udało się skutecznie zawalczyć o dobro dziecka, ustalając jego biologicznego ojca. Tego rodzaju sprawy wymagają nie tylko dogłębnej wiedzy prawnej, ale i empatii, co w tym przypadku pozwoliło na uzyskanie sprawiedliwego, ale co równie ważne – szybkiego rozstrzygnięcia.