Odwołanie od decyzji dotyczącej skierowania do pracy przy zwalczaniu epidemii oraz wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy

W jednym z poprzednich artykułów pisaliśmy o odmowie polecenia wydanego przez pracodawcę. W dzisiejszym wpisie znajduje się więcej informacji na temat odwołania od decyzji dotyczącej skierowania do pracy przy zwalczaniu epidemii oraz wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Na podstawie art. 47 ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, decyzję o skierowaniu do pracy przy zwalczaniu epidemii wydaje:

  • właściwy wojewoda – w przypadku skierowania do pracy na terenie województwa,
    w którym osoba skierowana posiada miejsce pobytu lub jest zatrudniona;
  • minister właściwy do spraw zdrowia – w przypadku skierowania do pracy na obszarze innego województwa

Powyższe decyzje mogą być przekazywane w każdy możliwy sposób zapewniający dotarcie decyzji do adresata, w tym ustnie, nie wymagają również uzasadnienia, a w przypadku przekazania ich w sposób inny niż na piśmie, są następnie doręczane na piśmie po ustaniu przyczyn uniemożliwiających doręczenie w ten sposób.

Zarówno decyzja właściwego wojewody, jak i decyzja ministra właściwego do spraw zdrowia wydawane są w trybie administracyjnoprawnym, bowiem na ich podstawie skierowanie do pracy przy zwalczaniu epidemii jest narzucone jednostronnie, co właściwe jest dla stosunków
o charakterze administracyjnoprawnych cechujących się brakiem równorzędności stron.

Decyzja o skierowaniu do pracy przy zwalczaniu zakażeń jest natychmiastowo wykonalna, bowiem zgodnie z art. 47 ust. 6 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, wniesienie środka odwoławczego nie wstrzymuje wykonania decyzji.

Zgodnie z art. 53  ustawy, kto nie wykonuje decyzji o skierowaniu do pracy przy zapobieganiu oraz zwalczaniu epidemii, wydanej na podstawie art. 47, podlega karze grzywny. Orzekanie
w sprawie o czyn, o którym mowa w art. 53 następuje w trybie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia. Natomiast zgodnie z art. 24 §1 k.w, grzywnę wymierza się w wysokości od 20 do 5.000 złotych, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Od decyzji wojewody przysługuje odwołanie do ministra zdrowia.  Odwołanie składa się za pośrednictwem wojewody.

W przypadku, gdy decyzję wydał minister przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy od decyzji składa się do Ministra Zdrowia. Wniosek ten można również złożyć za pośrednictwem wojewody, który prześle ten wniosek do Ministra Zdrowia (ust. 5 skierowania do sprawy przy zwalczaniu epidemii – komunikat Ministra Zdrowia).

Zgodnie z art. 127 §3 k.p.a. do wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji.

Termin do wniesienia odwołania

Ustawa nie precyzuje terminu w jakim powinno zostać wniesione odwołanie czy wniosek
o ponowne rozpatrzenie sprawy, zatem należałoby stosować odpowiednio przepisy k.p.a.

Zgodnie z art. 129 §2 k.p.a. odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji stronie, a gdy decyzja została ogłoszona ustnie – od dnia jej ogłoszenia stronie.

Treść odwołania

Zgodnie z art. 128 k.p.a. odwołanie nie wymaga szczegółowego uzasadnienia. Wystarczy, jeżeli
z odwołania wynika, że strona nie jest zadowolona z wydanej decyzji. Przepisy szczególne mogą ustalać inne wymogi co do treści odwołania.

Cofnięcie odwołania

Zgodnie z art. 137 k.p.a. strona może cofnąć odwołanie przed wydaniem decyzji przez organ odwoławczy. Organ odwoławczy nie uwzględni jednak cofnięcia odwołania, jeżeli prowadziłoby to do utrzymania w mocy decyzji naruszającej prawo lub interes społeczny.

Rodzaje decyzji organu odwoławczego na podstawie art. 138 k.p.a.

Organ odwoławczy wydaje decyzję, w której:

  • utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję albo
  • uchyla zaskarżoną decyzję w całości albo w części i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy albo uchylając tę decyzję – umarza postępowanie pierwszej instancji w całości albo w części, albo
  • umarza postępowanie odwoławcze.

Organ odwoławczy może uchylić zaskarżoną decyzję w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji, gdy decyzja ta została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, a konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie. Przekazując sprawę, organ ten powinien wskazać, jakie okoliczności należy wziąć pod uwagę przy ponownym rozpatrzeniu sprawy.

Jeżeli organ pierwszej instancji dokonał w zaskarżonej decyzji błędnej wykładni przepisów prawa, które mogą znaleźć zastosowanie w sprawie, w decyzji powyższej, organ odwoławczy określa także wytyczne w zakresie wykładni tych przepisów.

Skarga do sądu administracyjnego

Następnie po wyczerpaniu środków zaskarżenia, istnieje możliwość wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Jednakże na podstawie art. 52 §3 p.p.s.a. jeżeli stronie przysługuje prawo do zwrócenia się do organu, który wydał decyzję z wnioskiem
o ponowne rozpatrzenie sprawy, strona może wnieść skargę na tę decyzję bez skorzystania z tego prawa.

Skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie (art. 53 §1 p.p.s.a.).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 §1 p.p.s.a.).

Organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości w terminie 30 dni od dnia jej otrzymania. W przypadku skargi na decyzję, uwzględniając skargę w całości, organ uchyla zaskarżoną decyzję i wydaje nową decyzję. Uwzględniając skargę, organ stwierdza jednocześnie, czy działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa (art. 54 §3 p.p.s.a.).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a nadto zawierać elementy składowe wskazane w treści art. 57 p.p.s.a.

Zgodnie z art. 60 p.p.s.a. skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.

Zgodnie z art. 61 §1 p.p.s.a. wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Niemniej jednak w razie wniesienia skargi na decyzję lub postanowienie – organ, który wydał decyzję lub postanowienie, może wstrzymać, z urzędu lub na wniosek skarżącego, ich wykonanie w całości lub w części, chyba że zachodzą przesłanki, od których w postępowaniu administracyjnym uzależnione jest nadanie decyzji lub postanowieniu rygoru natychmiastowej wykonalności albo, gdy ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania (art. 61 §2 pkt 1 p.p.s.a.).

Na podstawie art. 173 §1 p.p.s.a. od wydanego przez WSA wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie, przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skargę wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie 30 dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.

Scroll to Top